16 IX 2023 roku, po ciężkiej chorobie odeszła do Pana nasza siostra, Grażyna Wilczyńska . Jej pogrzeb będzie w czwartek, 21 września w Poznaniu-Smochowicach. O godz. 11 Eucharystia w kościele parafialnym, po niej pogrzeb na cmentarzu parafialnym.
Magnificat 
Grażyna przyszła na świat 6 VIII 1953 roku w Ostrowie Wielkopolskim. Miała jeszcze młodsze rodzeństwo: Teresę, Ryszarda i Ninę. Jej tata był nauczycielem w Technikum Rolniczym w Przygodzicach (tam zamieszkała rodzina), a mama pracowała w bibliotece. Grażyna, jak sama napisała, w rodzinie poznała podstawowe prawdy wiary, nauczyła się szacunku do Kościoła, do ludzi, do świata.
W 1975 roku była wychowawczynią na koloniach dla dzieci pracowników Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach. Od jednej z uczestniczek: Joasi Jelinowskiej, dowiedziała się o oazach. Pierwszy raz w oazie studenckiej w Krościenku uczestniczyła w 1976 roku – zafascynowało ją wszystko czego tam doświadczyła. Tam też po raz pierwszy spotkała Ojca. W 1977 roku skończyła filologię polską, (wydział językoznawstwa) na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jako studentka zorganizowała I Ogólnopolski Zjazd Kół Naukowych Polonistów i Neofilologów w kwietniu 1977 roku. Po ukończeniu studiów
podjęła pracę w Bibliotece Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, a niedługo potem jako młodszy asystent w Zakładzie Badań nad Polonią Zagraniczną Polskiej Akademii Nauk – otwierała się kariera naukowa.
Szybko zrezygnowała z niej, by podjąć posługę w Ruchu Światło-Życie. Gdy przyjechała do Zakopanego na rozmowę na temat wstąpienia do Wspólnoty Niepokalanej Matki Kościoła, Ojciec witając ją, bardzo się ucieszył, gdyż trzeba było pilnie zrobić adiustację tekstu IX numeru pisma „Siloe”. Pracowała szybko, bo jeszcze tego samego dnia, nocnym pociągiem wracała do Poznania. Będąc już we Wspólnocie pracowała zazwyczaj szybko: robiła korekty tekstów, adiustacje, archiwizowała dokumenty, organizowała archiwum i Instytut im. Ks. Franciszka Blachnickiego, uczestniczyła w naradach prowadzonych przez Ojca, w różnych ważnych wydarzeniach Ruchu, posługiwała w Oazach min. w Krościenku, na Spiszu i w jednej z pierwszych Oaz w Rzymie, posługiwała w różnych spotkaniach Ruchu w Lublinie i tam, gdzie była zapraszana. 10 lat opiekowała się chorymi Rodzicami. Po powrocie do Lublina kontynuowała pracę redakcyjną. Przygotowywała min. materiały do wystawy w Sejmie RP z okazji 30. rocznicy (w 2017 roku) śmierci ks. Blachnickiego. Pokłosiem była książka – album „Wychowawca ludzi wolnych”.
Ostatnim jej wielkim dziełem było przygotowanie w marcu tego roku, we współpracy z Lubelskim Oddziałem Instytutu Pamięci Narodowej wystawy o Ojcu. Planów miała jeszcze wiele. 31 sierpnia 2019 roku w Archikatedrze Lubelskiej arcybiskup lubelski Stanisław Budzik odznaczył ją medalem Lumen Mundi. Dużo trudu wkładała, by upowszechnić nauczanie Ojca, jego charyzmat, jego duchowość. Spotykała Ojca na początku swojej posługi w Ruchu, a do końca życia przekazywała jego charyzmat coraz młodszym pokoleniom oazowiczów.
Homilie:
20 września, Lublin, ks. Jerzy Krawczyk
21 września, Poznań, ks. Jerzy Adamczak
Słowo pożegnania w imieniu Instytutu, Jolanta Szpilarewicz:
Słowa pożegnania ze zmarłą Grażyną, członkinią Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła, pragnę wypowiedzieć w imieniu Urszuli Pohl, Odpowiedzialnej głównej Instytutu oraz całej naszej wspólnoty, reprezentowanej tutaj przez ponad 20 osób.
Dziękujemy Bogu za tę naszą siostrę, którą Pan Bóg powołał do życia siedemdziesiąt lat temu i obdarzył darami, talentami, którymi sumiennie służyła przez swoje życie. Zależało jej, aby jak najwierniej zachować i udostępnić innym charyzmat światło-życie zawarty w różnych tekstach i programach formacyjnych, opracowanych przez sługę Bożego ks. F. Blachnickiego. Jej korektorskie i redaktorskie pióro szlifowało wiele tekstów napisanych przez Założyciela ruchu oazowego oraz przez ks. W. Danielskiego, jego następcę. Zasadniczy obszar apostolstwa Grażyny w ramach Instytutu im. Ks. F. Blachnickiego, głównie Wydawnictwa i Archiwum Światło-Życie, wiązał się z przygotowaniem materiałów formacyjnych, różnych publikacji, w tym także jej własnych, organizowaniem i współorganizowaniem wystaw, sympozjów przedstawiających bogate dziedzictwo duchowe księdza Blachnickiego. Grażyna jako moderatorka prowadziła różne stopnie rekolekcji oazowych, dając świadectwo życia tymi treściami i przyczyniając się do formowania głównie młodzieży. Jako współpracownica ks. Blachnickiego oraz osoba dobrze znająca nauczanie Ojca i program Ruchu Światło-Życie zapraszana była przez wspólnoty Domowego Kościoła na różne spotkania formacyjne. Dziękujemy dziś za miłość Grażynki do Ruchu Światło-Życie i do dzieł z nim związanych, za jej ofiarną służbę na rzecz rozwoju tych dzieł.
Piękne jest to, że całą sobą mogła służyć sprawom, które pokochała, o których słuszności była głęboko przekonana, sprawom Królestwa Bożego.
Dziękujemy za jej wierność powołaniu, za ponad czterdzieści lat życia konsekrowanego we wspólnocie INMK założonej przez ks. F. Blachnickiego. Odpowiedź na Boże wezwanie dała jej sercu wolność, aby mogła żyć wyłącznie dla Jezusa Chrystusa w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie w różnych miejscach życia wspólnego, a także – gdy zaistniała taka potrzeba – w domu rodzinnym, wspomagając rodziców w podeszłym wieku.
W ostatnich miesiącach jej życia, naznaczonych cierpieniem, szczególną opieką otoczyły ją siostry Tereska i Nina, które z wielką ofiarnością, dniem i nocą, starały się nieść ulgę w nasilających się dolegliwościach. Była przy niej także jej duchowa rodzina INMK przez wytrwałą modlitwę, stały kontakt Odpowiedzialnej głównej z siostrami Grażyny oraz przez obecność kilku zmieniających się członkiń.
Ufamy mocno, że po ziemskiej pielgrzymce miłosierny Bóg obdarzył Grażynkę pełnią światła i życia w Niebieskim Jeruzalem, w Kościele wiecznie żywym.
Grażynko kochana, nasza więź z tobą pozostaje w tajemnicy obcowania świętych. Spoczywaj w pokoju Zmartwychwstałego Pana.
