Najświętsza Dziewico, Przybytku Boga z ludźmi,
Maryjo, Ziemio Święta, Panno Niepokalana,
Matko Emmanuela.
- Anioł Pana posłany został do Maryi
I Dziewicę napełniła łaska.
Słuchaj, Oblubienico Chrystusa,
Poczniesz i porodzisz Syna.
Ty jesteś Nowym Rajem, Nową Ziemią Świętą.
W Tobie bowiem zamieszkała światłość.
- Pan wejrzał na Ciebie z miłością
I Anioł dał Tobie słowo.
Oto nadchodzi Bóg Prawdziwy.
W Twym łonie przyjmie ciało nowego Adama.
Zrodzony przez Ojca, narodzony w czasie
Bóg-Człowiek, Światłość i Życie,
Ten, który stworzył świat.
- Radujcie się ze mną, oblubienice Pana,
Bo moje serce jest świątynią Boga,
Gdyż Pan się pochylił nad swą służebnicą
I łono moje uczynił bramą nieba.
Człowiekiem stał się jedyny Syn Boga
Jezus, najpiękniejszy spośród synów ludzkich.
Historia najpiękniejszej kobiety rozpoczyna się od spojrzenia. Pan wejrzał na Maryję z miłością, ponieważ Ona zostawiła Bogu przestrzeń w sobie. Nikt nie zmuszał Jej przecież do zaangażowania się w Boski plan zbawienia, a Maryja, obdarowana łaską, nie zna innej odpowiedzi na natchnienie Ducha Świętego, jak AMEN wypowiedziane sercem otwartym i hojnym w dawaniu.
W każdym człowieku, stworzonym na obraz Boga, złożone jest nieskończone pragnienie miłości i zdolność do kochania. W Maryi zaś Bóg w najwyższym stopniu wypełnia możliwości dawania i przyjmowania miłości, jakie złożył w sercu kobiet.
Jakim charyzmatem Maryja jest obdarowana? Jaki dar Ducha dla zbudowania Kościoła otrzymała? To Boskie macierzyństwo, wszak fizyczne ciało Chrystusa z Niej się kształtuje, z Jej ciała, z Jej komórek.
Maryja buduje też Ciało mistyczne, do którego jako pierwsza przystępuje. Nie w roli władczyni, nie aby rządzić czy przewodzić, ale jako pokorna Służebnica, jako Ta, która ma ucho wrażliwe na Odwieczne Słowo, a Jej usta wypowiadają dziękczynienie kierowane ku Ojcu w Duchu Świętym.
Śpiewajmy zatem razem z Maryją pieśń uwielbienia, bo i na nas Bóg patrzy z miłością, a nowy rozdział historii z Bogiem może w nasz zacząć się już dziś.